W ten wyjątkowy dzień postanowiłem poszukać magii o której od
kilku dni wszyscy wokół nieprzerwanie mówią. To co dla większości tak oczywiste dla mnie
okazało się zadaniem niełatwym ...
Tłum, który napotkałem w handlowej "galerii" pozbawiony był magii
całkowicie, w telewizji tylko kup, kup, kup, słowem "padaka" nie
magia, w polityce wiadomo wszyscy jeszcze śpią po nocnych awanturach, bełkot tylko,
w Kościele, zawłaszczonym przez prezesów
i dyrektorów, pozbawionym dziś własnego zdania, magii już od dawna brak. W
radiu, owszem "słodkie gwiazdki i niebiański spokój", niestety facet,
który dzisiaj krzyczał na mnie na Jeżycach, że fotografuję jego starą budę, radia najpewniej nie słucha, a być może nie daje się już na "to wszystko" nabrać. W
telefonie, wiadomo, maile, eski, rzadko kiedy autorskie, zazwyczaj rymowanki z
serii "kopiuj- wklej"... znaczy się słabo.
Ale nie myślcie proszę, że jestem zgorzkniałym starcem, czy nieszczęśliwym zagubionym fotografem, bynajmniej !
Ja owianą tajemnicą "magię" znalazłem dziś "tuż obok", w moim parku,
zalanym od rana gęstą, mleczną mgłą. Było tam cicho i spokojnie, było słonecznie i ciepło. Było wspaniale.
I nagle nie wiadomo skąd, zza drzew, wybiegła w podskokach radosna i szczęśliwa niewielka istota ... i pomyślałem tylko, że to dobra
wróżba na nadchodzący rok :)
Wszystkiego Dobrego, Miłości, Spełnienia i ... Magii :)
Tradycyjnie, w drugi dzień świąt, wybieram się do kina.
Wcześniej jednak postanowiłem "wychodzić" makowiec, kapustę, zwłaszcza
kapustę i innych świątecznych dóbr nadmiar ...
W gąszczu złości, wyzwisk i podziałów,
Lubię odkrywanie "nowych światów". Nie ma bowiem nic
bardziej inspirującego niż nieznany ląd. Spotify rankiem "zabrał mnie do"
Fisz Emade, Warszawianka na film "Dziewczyna z szafy", a w piątek popłynąłem
na spotkanie z "Młodością" Paolo Sorrentino, na film który mnie absolutnie
zachwycił!
Zdarza się, ze fotografie ilustrują nasze niezapomniane doznania,
wyjątkowe dla nas doświadczenia. Dla mnie jednym z ważniejszych momentów była z
pewnością, pierwsza moja prawdziwa podróż, do Londynu, ponad 25 lat temu...
Pierwszy listopada przypomina mi, że zegar tyka nieubłaganie, że
już zdecydowanie bliżej jest niż dalej. Nie warto więc oglądać się za siebie. Pozostało
jeszcze kilka fotografii do zrobienia i kilka "gór do zdobycia". Chwytajmy zatem chwilę
i cieszmy się nią ... :)
Spoglądając na facebookowe portale związane z fotografią,
odnoszę wrażenie, że większość fotografujących boi się koloru. Wychowani na
klasycznej fotografii, aspirujący i ambitni zazwyczaj idą na łatwiznę.
Najmniejsza nawet wątpliwość, pcha ich ku czerni i bieli fałszywie gwarantującej
"sukces". Gdyby nie technologiczne ułomności fotografii, od początku jej istnienia, nie poznalibyśmy czarno-białych zdjęć, podobnie jak nie znamy
czarno-białego malarstwa (pomijam wyjątki). Wybór monochromatycznej kliszy lub
elektroniczna konwersja to zawsze świadome lub nie estetyzowanie.
